Home
Nieuwe aanwinsten
Geschiedenis
40-45
Schoorldam
Krabbendam
Dorpsgezichten
Anno 1982
Sloten en proelen
Agrarisch
Ruilverkaveling
Festiviteiten
Kermisfoto's
Schoolfotos
Trouwfoto's
Mensen
Sport
Familiefoto's
Familie Jonker
Familie Koorn
Familie Ligthart
Familie  Quant
Familie Stet
Diversen
 

Gastenboek


 
 
   
Voor het laatst bijgewerkt: 24 juni 2016


 

       

Dodenherdenking:

  

Onderduikers in Warmenhuizen:

  

 


De Alkmaarsche Courant van 10 mei 1940.


 

EVACUATIE AMERSFOORT 1940

In verband met de toenemende oorlogsdreiging besloot de Nederlandse regering op 29 augustus 1939 tot een Algemene Mobilisatie. De in 1939 in onbruik geraakte Grebbelinie werd weer in werking gesteld. De Grebbelinie liep vanaf de Neder-Rijn bij De Grebbeberg te Rhenen langs de Bisschop Davids Grift en de Eem tot aan het IJsselmeer. Bewoners van deze gebieden moesten in geval van oorlog in veiligheid worden gebracht in de “Vesting Holland”, het gebied achter de Waterlinie.

Rond 10 mei 1940 werden honderdduizend mensen volgens het evacuatieplan met treinen en schepen verplaatst. De bevolking van Amersfoort, 44.000 inwoners, werd per trein naar Alkmaar vervoerd. Velen van hen gingen met het trammetje richting Warmenhuizen. Een gezin werd ondergebracht bij de familie Klaas Quant, Dorpstraat 167, daar is ook hun tweede zoontje geboren. Foto's uit die tijd zijn nog bewaard gebleven!!!

Na de capitulatie van het Nederlandse leger keerden de bewoners van de geëvacueerde gebieden binnen veertien dagen terug.
 

Hieronder foto's van de evacués uit Amersfoort bij Klaas en Trijntje Quant-Pronk, Dorpsstraat 167.

De achternaam is niet (meer) bekend, maar het gezin bestond bij aankomst uit vader,
moeder en zoontje (een tweede zoontje werd al snel geboren) en oma (van moeders kant).
 

1940: Achter het huis (Dorpsstraat 167) voor het keukenraam: staand: moeder en dochter uit Amersfoort, Klaas en Trijntje Quant, Thé en To Quant (met zoontje uit Amersfoort). Zittend: de echtgenoot uit Amersfoort, Corrie en Piet Quant. Links het huis van Jan Zon, later familie Stam.
 
Links boven de echtgenoot uit
Amersfoort, daarnaast Corrie met
zijn zoontje op haar arm,
uiterst rechts de moeder.
Verder zijn er op de foto te zien
Piet, Klaas en Trijntje Quant,
oma (moeder van de kraamvrouw),
op de voorgrond To.
Boven v.l.n.r. Trijntje Quant,
Piet, Klaas Quant, Thé,
de mevrouw uit Amersfoort en haar moeder, onder: To, vader
met zoon uit Amersfoort, Corrie.
Het tweede zoontje is geboren, uiterst links bij de wieg Corrie als baakster, rechts de vader met zoontje, op de voorgrond de kraamvrouw.

Zie ook pagina
familie Quant

Pagina Dorpsgezichten: Centrum tot Moriaan.

   
  Het Vaderland, 15 augustus 1941.
Artikel: Dankbaar Amersfoort.
Aanbieden van gevelstenen aan
diverse gemeentes (waaronder Warmenhuizen)
als dank voor het opnemen van evacués.
 
De gevelsteen in het (voormalige) gemeentehuis van Warmenhuizen, Dorpsstraat 106.

Pagina Dorpsgezichten: Centrum tot Moriaan.

 
 
 


Tankval en andere luchtfoto's gemaakt door de RAF

 


 
Dit zijn luchtfoto's van Schoorldam en Schoorl met de tankval achter de Damweg richting Schoorl, o.a. de Voorweg en de hoek van Pot, gemaakt door de RAF. Op de eerste foto is de tramlijn duidelijk zichtbaar.
De tankval was een kanaal dat door de Duitsers was gegraven om de oprukkende tanks tegen te houden. Hij begon in Schoorldam, ongeveer 400 meter achter de Damweg, haaks op het NH Kanaal, liep dan naar Schoorl en boog achter de huizen om richting Camperduin.
Overal op het grasland langs de kust stonden in de oorlog houten palen met explosieven eraan, onderling verbonden met draden, ongeveer 2 meter hoog, zodat landen met een vliegtuig haast onmogelijk was .
De dikke zwarte streep op de foto is de tankval.
 

September 1944

De Oostwal en de Fuik.

 
 

Kamp Schoorl

In de duinen, waar nu Bezoekerscentrum Het Zandspoor is,
lag sinds 1939 het legerkamp Schoorl.

In de Tweede Wereldoorlog werd het kamp door de Duitse bezetters gebruikt als internerings- en concentratiekamp. Er werden mensen
opgesloten in afwachting van transport naar een ander kamp. Onder
hen waren bijna 400 Amsterdamse en Haagse Joden die bij razzia’s
in februari 1941 opgepakt waren. Begin maart kwamen daar een kleine 200 inwoners van Sommelsdijk bij. Zij waren veroordeeld tot
1 maand hechtenis omdat zij het Duitse leger beledigd zouden hebben.

Begin mei kwamen er nog bijna 300 officieren van het 1ste
luchtvaart-regiment bij. Zij werden ervan verdacht samengewerkt
te hebben met drie piloten die met 2 Fokker G-1's naar Engeland ontsnapt waren. Ze werden veroordeeld tot zes weken detentie.
In de loop van 1941 werden meerdere mensen gevangen genomen,
onder wie bijna 200 communisten, die vrij spoedig weer vrijgelaten werden of werden doorgezonden naar een van de Duitse concentratiekampen.

Kamp Schoorl werd tegen het eind van oktober 1941 gesloten.
Waarom het kamp in Schoorl als Polizeiliches Durchgangslager
opgeheven werd is niet bekend. Men vermoedt dat het te geïsoleerd
en te dicht bij de kust lag.

Na de bevrijding in 1945 werd het kamp gebruikt voor internering
van NSB-ers en collaborateurs.

In 1949 werd het kamp definitief gesloten.
 


Dit bord werd tijdens de oorlog geplaats (1941) in Schoorldam.
De tekst luidt:
GEMEENTE SCHOORL
BEPERKTE BEWEGINGSVRIJHEID VOOR
JODEN
VERORDENING NR. 138 1941

Op de foto het begin van de Damweg, links de kolenschuur van Gerrit Selhorst, het pand is in 1969 gesloopt ter verbreding van de weg.

Zie pagina Schoorldam: Westkant



Een ansichtkaart van Kamp Schoorl
 



DE RADARTOREN IN SCHOORL
 

In 1942 bouwden de Duitsers boven op een 54 meter hoge duintop, in de nabijheid van het dorp, een radio-navigatie-installatie. Het zandpad de Klimweg in Schoorl werd door hen bestraat en van gemetselde muren voorzien om het duinzand tegen te houden.


 


Deze installatie draaide middels motoren op een metalen ring van circa 30 meter breed, die was bevestigd op een lage betonnen muur. De meer dan 100 ton wegende installatie was ongeveer 10 meter hoog. Ondanks zijn zware gewicht draaide het binnen 1 minuut 360 graden rond. Er waren een drietal masten van zeer hoge lengte in een rechte lijn geplaatst in Schagerbrug, Burgerbrug en Groet. Deze masten stonden in een rechte lijn met de radartoren op het duin in Schoorl. Ik kan me nog herinneren dat de mast in Groet ruim 100 meter hoog was. Wij klommen daar soms in en keken dan bij helder weer tot IJmuiden en Den Helder. De radartoren werd ingezet voor de navigatie van Duitse Junker-88 bommenwerpers en nachtjagers Do335. Deze Duitse vliegtuigen werden uitgerust met antennes en ontvangers van het type "Bernardine". Aan het einde van de oorlog waren circa 2.500 van dit type in de vliegtuigen ingebouwd.
Alvorens de geallieerden op 23 september 1944 tot een aanval op de installatie overgingen, werden er stroken van zilverpapier naar beneden geworpen, waardoor het station ontregeld raakte. Vervolgens werd de apparatuur zwaar beschadigd door een aanval van Beaufighters van Coastal Command. Ook is er nog een aanval door een Engelse Jager gedaan op de radartoren. Men kon als navigatie de rechte lijn van de eerder vermelde drie masten aanhouden, alleen de Jager was niet precies genoeg en trof "de Roode Leeuw" met opstallen. Aan het einde van de oorlog raakte een Duitse nachtjager met zijn vleugel de mast in Groet en stortte neer op een woonhuis aan de Heereweg pal tegenover Willem Zwagerman (vroeger timmerman Damiaans)
 

Begin april 1945 begon het station echter weer te draaien. Hieruit kan geconcludeerd worden dat het scherm hersteld was. Dit werd door de Nederlandse ondergrondse doorgegeven aan Engeland, waarna het station kort daarna door jachtvliegtuigen werd kapotgeschoten. Wij hebben destijds in de omgeving veel koperen hulzen geraapt. Als souvenir is er nog een exemplaar (gedateerd 1944) van 29 cm lang en een diameter van 9 cm in mijn bezit.
 


 

In 1988 werd het betonnen fundament van de ring helaas afgebroken.
 

De Duitse onderkomens onder aan de duintop werden verbouwd en in gebruik genomen als Jeugdherberg "Teun de Jager" 1949-1964. Thans is hier het spiritueel Centrum gevestigd

 

 

Bewerkt door Theo Raat & Thijs Wildeboer
Juni 2011

 


 

 



Dokter Rein Posthuma en het verzet in Warmenhuizen

 

Om te beginnen een stukje geschiedenis: de grote razzia van Warmenhuizen, 17 mei 1944
 

In april 2010 is een boek uitgekomen bij Uitgeverij Peter Sasburg, geschreven door Rein Posthuma, 95 jaar oud:
 'Arts in het verzet'.
Naar aanleiding daarvan is er een artikel verschenen in de Schager Courant, geschreven door Peter Zethoven.
 

   
  Dokter Rein Posthuma,
2010
 
Artikel Schager Courant

 

 
De kaft van het boek Arts in verzet

 

De achterkant van het boek

 

KP/LO (Knokploeg/Landelijke hulp aan onderduikers) Warmenhuizen/Harenkarspel, v.l.n.r. Veldwachter Brandsen, Tom van den Houten, Willem Dekker, Nic Dekker, Jaap Glas, Pieter Borst, Kees Dekker, Rein Posthuma, Otto Koedijk, Gerrit Veenman, veldwachter Vermeulen
 
Rein Posthuma
December 1945

 


Klik hier voor Een samenvatting uit het boek Arts in Verzet over de grote razzia van Warmenhuizen.

Met toestemming van en dank aan Uitgeverij Peter Sasburg, Midwoud.

In de samenvatting wordt gesproken over de familie Vogelaar aan de Oudewal.
Zie ook pagina Familiefoto's: Familie Vogelaar.


Klik hier voor een interview met Rein Posthuma in de Panorama van 8 mei 1981:

De meeste helden telt men niet.
 


 

   

 

 

Het huis uiterst links, Dorpsstraat 80,
is het huis waar Rein Posthuma opgegroeid is.
Op de achtergrond de Oude Ursula Kerk.

Zie: Pagina Dorpsgezichten:
Moriaan tot NH Kerk.

De moeder van dokter Posthuma was onderwijzeres op de Openbare Lagere School.
Ook van haar is er een foto bewaard gebleven: Pagina Schoolfoto's: Openbare Lagere School:
1925 (waar ook zoon Rein op staat), 1930 en rond 1930.
 

 

Meer over dokter Posthuma, zijn inzet voor de Yad Vashem onderscheiding en de familie Drukker vindt u op de pagina Familie Kleibroek.

Meer over het verzet in deze regio:

Regionaal Archief Alkmaar: Sjoerd Leiker en Rein Posthuma in gesprek met oud-verzetsman Jan Sinnige, Zaanstad.

http://wo2.archiefalkmaar.nl/interviews/29-sinnige
 

Zuiveringscommissies

Binnen beroepsgroepen werden direct na de oorlog onderzoekscommissies ingesteld om vast te stellen of men met de vijand geheuld had. Sancties die ter beschikking van de zuiveringscommissies stonden waren beroeps-, publicatie-, en tentoonstellingsverboden.
Tussen 1946 en 1950 werden 60.000 Nederlanders onderzocht, er werden 20.000 sancties opgelegd. Rein Posthuma heeft in verschillende commissies zitting gehad.

De Vrije Alkmaarder is ontstaan als verzetskrant tijdens de oorlog. Op 11 mei 1945 kwam de krant voor het eerst als legaal dagblad uit. De krant heeft bestaan tot 30 juni 1950.

Hieronder De Vrije Alkmaarder, het bevrijdingsnummer van 5 mei 1945 en artikelen (juni 1945) over de Militaire Zuiveringscommissie en de Zuiveringscomissie Ambtenaren, waarin Rein Posthuma zitting had.
 
 
5 mei 1945:
Het bevrijdingsnummer van
de Vrije Alkmaarder
Militaire Zuiveringscommissie,
5 juni 1945.
5 mei 1945:
Het bevrijdingsnummer van
de Vrije Alkmaarder
 

 
 

BOMBARDEMENT SCHOORLDAM

In de morgen van 2 augustus 1940 werd door een vliegtuig van het Britse bomber command een bom op het vredige Schoorldam geworpen. De piloten hadden die dag de opdracht bruggen en sluizen te vernietigen. De bom kwam vlak voor de brugwachterswoning terecht, het huis werd grotendeels vernield, de vrouw van brugwachter Muller werd zwaar gewond en overleed korte tijd later. Ook de huizen in de buurt werden beschadigd, onder andere het toen bekende café Mantel aan de overkant (westkant) van het kanaal.

12 Spitfires voerden op 21 september in de middag een aanval uit op doelen langs de kust. In de buurt van Schoorldam werden schepen in het kanaal aangevallen.

Op 6 maart 1943 stegen in Engeland 4 Spitfires op voor een aanval op transportdoelen in het gebied rond Alkmaar. In het kanaal bij Schoorldam werden 4 schepen aangevallen, een daarvan werd zwaar beschadigd. Het zonk 400 meter voorbij de brug, buiten het dorp. Aan deze aanval heeft Piet Vriesman slechte herinneringen, hij werd in zijn been geraakt. Vriesman werkte op een van deze schepen, die o.a. stenen vervoerden voor de aanleg van wegen in de duinen.


Gerrit Hartland maakte in Schoorldam als kind de oorlog mee in Schoorldam. Hij is in 1953 geëmigreerd naar Australië.
Hij maakt aquarellen en schetsen (zie pagina Diversen) en schrijft over zijn jeugd, dus ook over Schoorldam:

The war comes to Schoorldam

Verhaaltjes (in het engels) over mijn jeugd kan u hier vinden:
http://www.gerrithartland.com/ childhood memories en war memories.

Gerrit Hartland
1 mei 2015

Een foto van het huis van brugwachter Muller,
vlak bij de vlotbrug in Schoorldam.
Deze foto is van voor de oorlog.
 
Schoorldam, 2 augustus 1940
Het gaat hier waarschijnlijk om een mislukt bombardement op de brug.
Deze foto is om 13.30 uur gemaakt, een uur nadat het gebeurde.

Bombardement Westfriesedijk,'t Bossie

De familie Jonker voor het huis aan de Westfriesedijk, ongeveer 1928,  toen nog in goede staat, ze zijn bezig met het kool thuishalen in een drie wielde kar.

V.l.n.r: Piet Jonker (VIOS) , moeder Jonker, Q. Jonker, Nienke de Vries, Klaas Jonker, Mien Jonker.

Zie pagina Dorpsgezichten:

Westfriesedijk/Oudewal-W

 

Deze foto's zijn genomen op zondag 2 januari 1944, de resten van de woning van de familie Jonker.
In de nacht van 31 december 1943 viel er een fosforbom op het huis, het huis werd geheel vernield, alles stonk naar de fosfor. Later heeft de familie Jonker een nieuwe boerderij aan de Oudewal gebouwd. Op de achtergrond de huizen van: Piet Mosch, Joop van Wonderen en Suiker.

Zie ook pagina Familie Jonker
 

 
 

Dodenherdenking in bijzijn van overlevende Tom Stanley

 

Op 17 augustus 2015 schrijft Co Maarschalkerweerd in het gastenboek van deze site:
 

Mijn naam is Co Maarschalkerweerd, leeftijd 77 jaar, en zo'n 30 jaar (sinds 1984) een trouwe bezoeker van 't dorp Warmenhuizen op de 4e mei, ter gelegenheid van de jaarlijkse dodenherdenking aldaar. Wij, mijn echtgenote Ank en ik, deden dat omdat schrijver dezes er in 1983 in was geslaagd een van de overlevenden van de Engelse bommenwerper op te sporen, de heer Thomas (Tom) C. Stanley uit Liverpool. Sindsdien is deze ex-oorlogsvlieger, samen met zijn echtgenote Dorothy (Doris) Stanley-Hancocks elk jaar bij de herdenking in Warmenhuizen aanwezig geweest, totdat hij als gevolg van een ernstige ziekte de reis vanuit Engeland naar Nederland niet meer kon maken.

Zijn laatste bezoek vond plaats in 1995. Gedurende zijn verblijf in ons land, waren hij en zijn echtgenote gedurende twee weken welkome gasten van mij en Ank in onze woning in Purmerend. In oktober 2000 is Tom Stanley uiteindelijk aan zijn ziekte (kanker) overleden. Zijn echtgenote Doris is na zijn dood nog een paar keer bij de herdenkingsplechtigheid te Warmenhuizen aanwezig geweest. Maar ook zij moest daar om gezondheidsredenen uiteindelijk mee stoppen. Wij beloofden haar dit te blijven doen, en haar te blijven vertegenwoordigen zolang zij leefde, niet wetende, dat Doris de gezegende leeftijd van 100 jaar zou bereiken. In 2013 is zij overleden. Vorig jaar, na exact 30 jaar hebben ook wij, mijn echtgenote en ik, besloten niet meer bij de jaarlijkse herdenkingen aanwezig te zijn.

Bijna al die jaren waren wij, mijn echtgenote en ik alsook Tom en Doris Stanley op de 4e mei te gast bij Corrie en Bram Dekker-Quant. Het vliegtuig van Tom stortte destijds, in april 1942 neer ca. 800 meter achter hun woning. Daarbij kwamen vijf van de zeven inzittenden om het leven. Wij hebben Bram en Corrie gedurende deze jaren leren kennen als twee geweldig aardige, gastvrije en gezellige mensen. En zullen hen ons leven lang als zodanig blijven herinneren !
 

Naar aanleiding dit bericht in het gastenboek en met medewerking van de schrijver, Co Maarschalkerweerd,
die foto's en informatie aanleverde, is dit hoofdstuk tot stand gekomen.
 


 

In de nacht van 25/26 maart 1942  werd zo'n 800 meter ten oosten van de Oude Kerk (bij 'Het Meertje')
een Engelse Manchester-bommenwerper neergeschoten.
De enige overlevenden waren Tom Stanley (Liverpool) en Peter Jones (de rug- en staartschutter),
die met een parachute het vliegtuig wisten te verlaten. 
Hun 5 collega's kwamen om het leven en liggen begraven op de oorlogsbegraafplaats in Bergen (Kerkedijk)..

 


 

Tom Stanley

Peter Jones
 


Een artikel uit de Alkmaarse Courant (1984)
over het bezoek van Tom Stanley en zijn echtgenote Doris aan Warmenhuizen
en hun aanwezigheid bij de dodenherdenking.

Hieronder foto's van Tom en Doris Stanley bij de dodenherdenking in Warmenhuizen,
op de begraafplaats in Bergen waar de omgekomen 5 bemanningsleden liggen
en bij een bezoek aan Bram en Corrie Dekker-Quant.

 
Het oorlogsmonument,
met de namen van de burgerslachtoffers.
 
De Last Post. Het hijsen van de vlag bij het oorlogsmonument door Bram Dekker.
Kranslegging door de loco-burgemeester Andries Dekker, mevrouw Gerda Barsingerhorn en Bram Dekker.
 

Tom Stanley en zijn vrouw Doris. Corrie Dekker-Quant.

 

Bloemen gelegd door de kinderen
van Warmenhuizen.
 
Belangstellenden op de 4de mei bij het monument.
 
   
  De 5 graven van de vliegtuigbemanning op de begraafplaats in Bergen.

 

Thomas Charles Stanley MBE (Tom) en Dorothy Stanley-Hancocks (Doris) op de begraafplaats in Bergen.
 
 
Er liggen thans niet vijf maar zes vliegers op de begraafplaats Bergen begraven. Het was de wens van Tom, die in 2000 aan kanker is overleden, dat zijn urn met as zo dicht mogelijk bij zijn in de oorlog gesneuvelde kameraden zou worden bijgezet ofwel verstrooid. Het is me gelukt deze wens voor hem in vervulling te doen gaan. Met als resultaat dat een houten kistje, met daarin de urn, exact 1 maand later - november 2000 - is bijgezet voor het middelste van de vijf graven (Heggie) in aanwezigheid van zijn goede vrienden uit Warmenhuizen en elders in den lande. Zijn echtgenote en enkele familieleden uit Liverpool waren daar ook bij aanwezig. Tom was de eerste niet tijdens de oorlog overleden vlieger die hier toestemming voor kreeg van de Commonwealth War Graves Commission, ofwel de Britse oorlogsgravenstichting.

Co  Maarschalkerweerd  


Daddy's laatste wens vervuld:
Britse boordschutter vandaag bij gesneuvelde oorlogskameraden in Bergen bijgezet.

Een indrukwekkend artikel over het leven, overlijden en bijzetten van de urn in Bergen.

De Telegraaf, 13 oktober 2000

 

Tom in gesprek met Jan Tijm (oud-onderwijzer) op het erf (Huize Alida) van Bram en Corrie Dekker.
 
Ank Maarschalkerweerd met Bram Dekker. Co Maarschalkenweerd met
Corrie Dekker-Quant.
Het echtpaar Stanley.
   
  Het echtpaar Stanley met Bram en Corrie Dekker voor huize Alida, 4 mei 1990.
Pagina Dorpsgezichten: Moriaan tot NH Kerk.
 
 

Tot slot 3 krantenartikelen:

Bram Dekker,
overleden 1 juni 2003.
     
 

Met dank aan Co Maarschalkerweerd.    

 
 

HERDENKING 1945 ZIJPERSLUIS

Hieronder foto's van de herdenking in 1945 bij de graven van gefusilleerden in Zijpersluis,
 

 


Het monument dat daar in 1947 geplaatst is. De tekst luidt:

VOOR HEN DIE VIELEN

1940 - 1945

HUN VOORBEELD IS ONZE KRACHT


 

Artikel van Jouke Minkema, 1985

Het gebeurde in Zijpersluis
 



De familie Klok uit Schoorldam (Grebmolen) tijdens de oorlog.
 

Over de oorlog, de onderduikers bij Henk Klok en zijn vrouw Kaatje Klok-de Geus en en hoe hun dochter Vrouwtje dat als kind beleefd heeft kunt u lezen in de PDF Ondergedoken.
We beginnen met het verhaal van Vrouwtje, daarna komt Gre Italiaander-Polak aan het woord, zij was daar ondergedoken met haar (ex)man Louis Italiaander, we eindigen met het verhaal van Louis.

Ondergedoken
 

       

 

De Grebmolen begin jaren 40, toen bewoond door de familie Klok, Henk en zijn vrouw Kaatje Klok-de Geus en hun dochter Vrouwtje. De familie Klok bood onderdak aan Joodse families.

Zie ook: Pagina Schoorldam:
Oostkant.

Voor het woonhuis van de familie Klok.
Van links naar rechts:
Wie het meisje uiterst links is, is niet bekend, daarnaast Hein Klok, Annie Polak, waarschijnlijk broer Henk, Lou Italiaander, Roos Italiaander, Simon Italiaander, Greet Italiaander-Polak, Sal Polak, Kaatje Klok, de naam van het meisje uiterst rechts is ook niet bekend.
 
Sam Polak, Greet Italiaander-Polak, Annie Polak, Lou, Simons en Roosje Italiaander. Simon Italiaander, Annie Polak, Sal Polak en Roos Italiaander.
Sal Polak, Greet Italiaander-Polak en Lou Italiaander.   Lou Italiaander, met waarschijnlijk Vrouwtje Klok en een vriendin.
 
Voorin: Lou Kalverdijk, groentehandelaar.
Hij ging over de organisatie van de onderduik, daarbij geholpen door zijn dochter Annie en zijn schoonzoon Jan Weener. Zij voorzagen de mensen per kano van voedsel. Die kano werd geladen achter de huizen van bakker Dissel en van kruidenier Speets.

Pagina Dorpsgezichten: Dorpstraat Noord en de Fuik/Oostwal


Op 12 mei 2000 vond de postume uitreiking van de Yad Vashem onderscheiding aan
de heer Henk Klok en mevrouw Kaatje Klok-de Geus plaats.
De onderscheiding is door hun dochter Vrouwtje Klok en Greetje Italiaander (onderduikster) in ontvangst genomen.
 

Uitnodiging uitreiking Yad Vashem onderscheiding. Informatie over Yad Vashem.   Vrouwtje Klok neemt de onderscheiding in ontvangst.
 
Meer over de Yad Vashem onderscheiding kunt u lezen op de Pagina Familie Kleibroek. Daar vindt u ook een brief van dokter Posthuma, tijdens de oorlog werkzaam als huisarts in Warmenhuizen en actief in het verzet. Hij schreef op 13 juli 1993 aan Yad Vashem, met als doel enkele families die Joodse onderduikers opgenomen hebben onder hun aandacht te brengen.
Deze brief heeft tot gevolg gehad dat de onderscheiding uitgereikt is aan de familie Kleibroek en de familie Klok.
 

Artikel 3 november 1975:
Druk bezoek op honderd jaar oude Grebmolen.